KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


Calculator

'Het is een best een bijzonder kind', zei men over hem. Een jongen van om en nabij 10 jaar oud. Een vriend van een buurjongen. Ik kende hem wel, want hij was in het verleden wel enige keren bij ons geweest. Maar zijn naam wist ik mij niet meer te herinneren. Samen met een paar andere kinderen moest ik hem nu toevallig eens naar school brengen. En blijkbaar omdat hij mij nog beter wist te herinneren dan ik hem herinnerde, begon hij lekker spontaan tegen mij te praten. Samen met mijn vrouw heb ik zelf drie jongens grootgebracht. En ik vond hem eigenlijk helemaal niet zo anders overkomen dan mijn eigen zoons. Hij zat echter wel op een vrij volwassen wijze met mij te praten. En de andere kinderen die ik in de auto had, zaten rustig mee te luisteren naar ons gesprekje. Op zeker moment zei hij tegen mij dat hij goed kon rekenen. Dat vond ik nogal een onhandige uitspraak van hem, want dat kwam een beetje opschepperig over. 'Daar zullen die andere kinderen hem mee kunnen gaan pesten', dacht ik. Om hem iets meer bescheiden over te kunnen laten komen, leek het mij toen nodig hem enkele rekensommetjes op te gaan geven. Enkele sommetjes waarvan ik wist dat niet alleen kinderen van zijn leeftijd daar moeite mee zouden hebben, maar ook heel veel volwassen mensen. Allereerst vroeg ik hem uit te gaan rekenen wat 27 gedeeld door 1/3 is. Nog voor ik goed en wel was uitgesproken, kreeg ik toen het juiste antwoord van hem. En dus niet het antwoord "9", wat de meeste mensen als antwoord op dit sommetje geven. Als men iets door 1/3 deelt (zoals in dit sommetje) krijgt men immers een veel hogere uitkomst dan wanneer men datzelfde getal door 3 deelt. 'Maar misschien heeft hij net op school geleerd hoe hij dat uit moet gaan rekenen', dacht ik. Dus toen vroeg ik hem meer sommen uit te gaan rekenen. En iedere keer gaf hij het goede antwoord direct. Schijnbaar zonder zelfs maar te hoeven nadenken. De andere kinderen in de auto kenden hem veel beter dan ik hem kende. Blijkbaar wisten zij maar al te goed hoe goed hij in rekenen was. "Hij rekent sneller dan een calculator", zeiden zij toen tegen mij. 'Dat geloof ik niet', zei ik toen tegen hun. "Maar het is echt waar', zeiden zij toen tegen mij. "Hoe weten jullie dat?', vroeg ik toen aan hun. 'Dat hebben wij vaak genoeg uitgeprobeerd', zeiden die kinderen toen. 'Zij zullen zich wel vergissen', dacht ik. 'Ze bedoelen natuurlijk dat hij sneller kan rekenen dan zij het op de calculator in kunnen toetsen. Maar dan nog..... ook als dat zo is, dan is het nog steeds heel bijzonder'. Van een kind van de buren hoorde ik later dat hij, samen met een hele groep andere kinderen, regelmatig rekenspelletjes met hem had gedaan. Die kinderen hadden dan een calculator meegenomen, en zij stelden dan aan die jongen allerhande moeilijke sommen. 'En werkelijk waar', zei dat kind, 'hij rekent sneller dan wij het in kunnen toetsen op de calculator. En zijn antwoorden zijn goed'. Ik heb deze jongen later niet weer ontmoet, maar tijdens een wandeling kwam ik eens zijn vader tegen. En toen ik hem mijn ervaring met zijn zoon vertelde, bevestigde hij alles wat ik over hem te weten was gekomen. En hij zei: 'het is best wel leuk dat hij dat kan, maar wat heeft hij er aan? Dat is de vraag! Wat kan hij met het talent van een calculator in een wereld waarin zo veel computers bestaan?