KLIK HIER VOOR INFORMATIE |
COLUMNSOver belevenissen en inzichten |
CLICK HERE FOR |
Een kudde is een groep dieren waarin de individuele dieren zich gezamenlijk verbonden voelen. Die onderlinge verbondenheid geeft de individuele dieren niet alleen een gevoel van lotsverbondenheid, aanvoering en leiding, maar ook een vrij grote mate van bescherming. Door in kuddes te leven zijn zoogdieren redelijk in staat om zich tegen de grote roofdieren te beschermen.
Als men het over de mens als zoogdier heeft, hoort men redelijk vaak beweren dat ook mensen in feite kuddedieren zijn. Nu kan men zich gaan afvragen of dat slechts beeldspraak is, of dat voor die bewering werkelijk enige grond is? En zo, ja! Wat dan de typische kenmerken van een kudde zijn.
Het spreekt vanzelf dat de kuddedieren als groep in een kudde leven. Een kudde kenmerkt zich op de volgende wijze:
Als men dit lijstje van kenmerken van een kudde goed in zich opneemt, wordt duidelijk dat wij als mensen in feite in een zeer grote, sterk uitgewaaierde, kudde leven. Het ontstaan hiervan (in de vroege jaren van de mensheid) heeft als achtergrond dat mensen, net als zoogdieren, in de oertijd bescherming van een kudde nodig hadden, om te kunnen blijven leven.
In het bovengenoemde lijstje van kenmerken van een kudde, staat vermeld dat de gehele kudde zich inzet voor het beschermen van de jonge dieren. Maar het leeuwendeel van de bescherming van de jonge dieren, komt binnen een kudde toch op het conto van de vrouwelijke dieren. Terwijl de mannelijke dieren zich op hun beurt vooral richten op de bescherming van de vrouwelijke dieren. Om dat doel te bereiken, gaan de mannelijke dieren zelfs de directe strijd met de roofdieren niet uit de weg. Dit gaat zelfs zover dat zij dit soms met de dood moeten bekopen. Deze zelfopoffering van de mannelijke dieren ten behoeve van het goede doel, brengt op zich voor de vrouwelijke en voor de (jonge) dieren ook bescherming mee. Immers wanneer de roofdieren met de mannelijke dieren aan het peuzelen zijn, zullen zij een tijdlang geen belangstelling meer hebben voor de andere dieren uit de kudde.
Dit principe van het aangaan van de strijd door de mannelijke volgroeide kuddedieren, ziet men ook in de huidige kuddes van mensen (bevolkingsgroepen) nog sterk terug. Het zijn immers de relatief sterke, (jonge)mannen, die de strijd hebben aan te gaan ter verdediging van de andere individuen binnen de bevolkingsgroep. Ook al behelst die strijd bij de bevolkingsgroepen van mensen, veeleer de strijd ter verdediging tegen soortgenoeten uit andere bevolkingsgroepen (in geval van heftige onderlinge conflicten, of in geval van oorlog). De (jonge)mannen verwachten daarbij geen, of weinig steun van de zwakkere (veelal oudere) mannen; van de vrouwen; ofwel van de jongeren. De bescherming die de sterke (jonge)mannen aan de leden van hun bevolkingsgroep geven, heeft uiteindelijk als ultieme doel het voortbestaan van de bevolkingsgroep te beschermen. Het leven van de jonge vrouwen is voor dat doel van eminent belang. Dat is uiteindelijk van veel groter belang dan het voortbestaan van de mannen. Het mogelijke feit dat bij een dergelijke strijd heel veel (jonge)mannen het leven laten, is voor het voortbestaan van de bevolkingsgroep nauwelijks van belang. Tijdens een strijd tussen verschillende bevolkingsgroepen, komen de (jonge)mannen vaak bij bosjes om. Namelijk ten eerste als gevolg van verwonding bij de directe strijd, maar ook door wraakneming door de mensen uit de vijandige bevolkingsgroep. Relatief veel (jonge)mannen ondergaan onder die omstandigheden ook het lot van een vileine, enge, marteling en van een doodenge executie.
Het zijn dus de (jonge)mannen, die ter verdediging van de andere groepsleden, de strijd aangaan. En de zwakkere groepsleden verschuilen zich daarbij onder de paraplu van bescherming die de jonge en de sterke mannen hen bieden. De inzet van de (jonge)mannen om met name de vrouwen uit hun bevolkingsgroep heel veel bescherming te bieden, is ook in onze huidige maatschappij nog steeds van toepassing. Vrouwen genieten over het algemeen veel bescherming van de mannen. Dat gaat zelfs zover dat "het vrouw-zijn" de vrouwen onredelijk veel voordeel oplevert. Ook financieel! Vrouwen worden bijvoorbeeld in de huidige tijd en in het verleden, in vrijwel alle culturen na een scheiding (of ook wanneer zij geen man hebben kunnen krijgen) financieel zo goed ondersteund, dat het er op lijkt dat het de bedoeling van die getroffen regelingen is, om de vrouw (en haar eventuele kinderen) binnen "de kudde" te houden. Mannen krijgen die steun niet, of vrijwel niet. En zij moeten, in grote tegenstelling daartoe, wel zorgen voor de middelen om de vrouw (en haar kinderen) binnen "de kudde" te houden. Deze regelingen zijn vaak zo opgesteld dat de mannen bij problemen aan hun lot dienen te worden overgelaten. En zij dus algauw uit de bevolkingsgroep zullen worden gestoten. Net zoals dit het geval is met het uitstoten van de mannelijke dieren uit de kudde bij veel verschillende diersoorten. Het uitstoten uit de bevolkingsgroep, heeft voor mannen ook tot gevolg dat zij een kortere gemiddelde levensduur hebben dan waar zij binnen de bevolkingsgroep op zouden kunnen rekenen.
Omdat mannen, in grote tegenstelling tot vrouwen, in het algemeen geen seksegenoten hebben waarop ze als vriend kunnen steunen, is het voor mannen ook om die reden een groot probleem wanneer blijkt dat zij buiten de eigen bevolkingsgroep zijn komen te staan. Daar komt bij dat zij daarmee over het algemeen ook grotendeels hun contact met hun kinderen kwijtraken. De leden van de bevolkingsgroepen ondersteunen elkaar zo sterk (qua psychologische steun; qua financiële steun; qua bezittingen en qua arbeidsinzet) dat het voor de mannen die buiten hun eigen bevolkingsgroep zijn komen te staan, heel erg moeilijk wordt om alsnog te zorgen voor een genoeglijk; een gezond en een lang leven. Ook hun eigen veiligheid komt min of meer in het gedrang door die uitstoot uit de grote mensenkudde. Het is dan ook geen wonder dat de misdaadcijfers, als reactie daarop, voornamelijk op het conto van de mannen zijn komen te staan.
Binnen de bevolkingsgroep krijgen de vrouwen, in vergelijking tot de mannen, erg veel steun. Niet alleen van mannen, maar ook van andere vrouwen. Dit verschijnsel doet zich in het leven van vrouwen al op jonge leeftijd voor. Meisjes ervaren in hun kindertijd veel meer hulp; ondersteuning; bewondering en waardering dan jongetjes. Reeds direct na de geboorte doet zich in de westerlijke samenlevingen het aperte verschijnsel voor, dat de jongemensen die net een babyjongentje hebben gekregen, boven zichzelf uitstijgen van vreugde. Maar als die jongemensen een babymeisje blijken te hebben gekregen, zij eerder van vreugde in de wolken zijn.
De veel grotere bescherming van meisjes en het veel grotere aandeel van de totale hoeveelheid aandacht en liefde wat meisjes in hun jeugd ervaren, heeft ook tot gevolg dat vrouwen in de misdaadstatistieken veel minder sterk naar voren komen dan mannen doen. De misdaadcijfers komen voornamelijk op het conto van de mannen. De minder liefdevolle opvoeding van jongens vertaalt zich daarmee in een groot maatschappelijk probleem. Het veel grotere aandeel van mannen in de misdaadstatistieken komt overigens niet alleen door een duidelijk verschil in opvoeding tussen jongens en meisjes. Er zijn ook andere, heel plausibele redenen voor aan te voeren. Eén daarvan is dat vrouwen veel meer dan mannen hun best moeten doen om een boete te krijgen; gearresteerd te worden; gevangen te worden gezet en veroordeeld te worden. Zelfs bij overtredingen van hetzelfde kaliber als die van mannen, worden deze overtredingen vrouwen veel minder aangerekend dan mannen. Dit verschijnsel ziet men overal op de wereld optreden. Bij vrouwen wordt wat dat betreft bijzonder veel door de vingers gezien. Geen wonder dat zij dan vervolgens ook in de misdaadstatistieken onderbedeeld raken.
Vreemd genoeg doet dit verschijnsel van het vergoeilijken van het gedrag van vrouwen zich bijvoorbeeld ook voor op het akelige gebied van het seksueel misbruik van kinderen. Het aandeel van vrouwen daarin is jammergenoeg veel te groot. Maar daar wordt vrijwel geen aandacht aan besteed. Dit geldt, vreemd genoeg, evenzeer voor de door vrouwen gepleegde verkrachtingen. Kindermoord komt zelfs apert veel op het conto van vrouwen terecht. Terwijl de zwaarte van de bestraffing die vrouwen daarvoor opdoen, relatief laag is.
Deze grote verschillen in behandeling van vrouwen ten op zichte van mannen, heeft evolutionair waarschijnlijk veel te maken met het feit dat bevolkingsgroepen bewust (hetzij onbewust) vrouwen binnen "de kudde" willen houden. Terwijl de mannen aan de randen van "de kuddes" dienen te gaan strijden en zich ter bescherming van "de kudde" zelfs met lichaam en ziel dienen op te offeren. Een vrouwtje minder is immers voor het voortbestaan van de stam een veel groter probleem dan een mannetje minder. Het vergoeilijken van het vrouwelijke gedrag en het chargeren van het mannelijke gedrag, heeft tot gevolg dat vrouwen dus voor dezelfde misdaden veel lichter, of helemaal niet, worden gestraft. Terwijl mannen wat dat betreft op weinig clementie kunnen rekenen. Voorbij de symbolische randen van de mensenkuddes bevinden zich dan ook, in verhouding tot vrouwen, veel mannen. Het aantal mannen onder de zwervers is bijvoorbeeld relatief hoog. Dit is eveneens het geval bij dieven; inbrekers; rovers; verkrachters; gevangenen; en dies meer zij. Het plegen van dit soort wandaden is voor verstoten mannen beslist óók een vorm van wraak. Wraak voor het feit dat zij over de randen van "de kudde" zijn gekieperd. Door rechtvaardiger en liefdevoller met deze mannen om te gaan, zou men hen gemakkelijker binnenboord kunnen houden. Hetgeen tot gevolg zou hebben dat er veel minder misdaad wordt gepleegd.
Vrouwen en mannen staan door al deze zaken heel verschillend in het leven. Wil men meer over dit soort verschillen tussen de belevingen van mannen en de belevingen van vrouwen weten, dan zou men op deze link kunnen gaan klikken.