KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


Mes joies de vivre à l'instant présent et dans le futur

Nu ik dan uiteindelijk de leeftijd van zeventig jaar heb bereikt, vraag ik mij af, waar ik mij in de resterende levensjaren nog volop mee zou kunnen weten te vermaken. Mensen om mij heen, die dezelfde leeftijd als ik hebben bereikt, weten zich vaak nog bijzonder goed te vermaken. Dit ondanks een aantal lichamelijke beperkingen waar zij zo langzamerhand tegen zijn aangelopen. Niet iedereen zal direct tegen evenveel beperkingen, ofwel tegen dezelfde beperkingen, aanlopen als waartegen ik aanloop. Maar toch: het feit dat die beperkingen zich wat dat betreft op onze leeftijd manifesteren, is onmiskenbaar. Terwijl ik mij zo bedenk in hoeverre er dan voor mij nog mogelijkheden zijn om mij goed te kunnen vermaken, gaan mijn gedachten mij als volgt op sleeptouw nemen:

Voorzover de gememoreerde lichamelijke beperkingen te maken hebben met mijn onvermogen om mij lopend goed te kunnen verplaatsen, zal het aantal mogelijkheden om mijzelf te kunnen vermaken flink worden ingekort. Ik kan dan immers niet zo gemakkelijk meer even ergens naar toe gaan. Maar toch, door het aanschaffen van een wandelstok; hetzij een rollator; hetzij een rolstoel; hetzij een scootmobiel; zal ik mij meestal nog wel lichamelijk weten te verplaatsen. Maar het is wel van belang dat ik dat dan ook werkelijk ga doen. Want anders zal ik al gauw allerhande leuke levensgeneugten aan mij voorbij moeten laten gaan. Zolang ik nog de mogelijkheid heb om er in de auto op uit te kunnen gaan, zal ik dat ook moeten gaan doen. Lukt dat niet, dan zal ik mij in een taxi kunnen weten te verplaatsen. Bijvoorbeeld in een taxi waarin ook de rolstoel, ofwel de scootmobiel kan worden meegenomen. Als ik dat om financiële redenen niet gemakkelijk kan doen, dan zal ik daar desnoods wel financiële hulp van gemeentewege voor kunnen gaan krijgen. En als ik dat om de één of andere reden óók niet voorelkaar krijg, dan zal er nog wel de mogelijkheid zijn om mij met de rolstoel, ofwel met de scootmobiel, in het openbaar vervoer te laten verplaatsen.

Het is dan wel zaak om van tevoren even te checken in hoeverre er op de plaats van bestemming mogelijkheden zijn om mijzelf met behulp van de genoemde hulpmiddelen te kunnen gaan redden. Wat dat betreft moet ik er niet van uitgaan dat dat bij iedere uitgaansgelegenheid goed is geregeld. Mensen die de leiding hebben over dit soort gelegenheden zijn meestal zelf niet met lichamelijke beperkingen opgezadeld. Dat is nu eenmaal een feit! Maar dat betekent dan wel dat zij er dan ook vaak niet aan zullen denken om er rekening mee te gaan houden dat niet iedereen zich even goed zal kunnen weten te verplaatsen. De volgende situatie kan daarbij als voorbeeld dienen: in de gezellige binnenstad van de stad Sneek is onlangs een geheel nieuw theater gebouwd. Maar toen er na de feestelijk opening al gauw veel publiek op afkwam, om er de voorstellingen te gaan bewonderen, bleek al meteen dat men geheel was vergeten dat níét iedere bezoeker in staat is om er de trap naar de toiletvoorziening te kunnen gaan nemen. De lift die daarvoor in het gebouw had moeten worden aangebracht, was men gewoon vergeten in te plannen. Het bleek een fout te zijn die daar ter plaatse ook niet meer kon worden hersteld. Tenminste niet zonder heel veel kosten te gaan maken. Dat is natuurlijk wel een heel knullige fout. En die situatie zal dan ook wel tot de grote uitzonderingen behoren, denkt men dan. Maar dat valt in de praktijk nogal tegen. Voor gehandicapte mensen blijkt dit soort voorzieningen wel veel vaker te worden vergeten in openbaar toegankelijke gebouwen.

Mensen die met de genoemde hulpmiddelen gebruik willen gaan maken van het openbaar vervoer, lopen soms ook tegen situaties aan waarbij bijvoorbeeld het in- en uitstappen niet echt gemakkelijk is gemaakt. Dat zou men toch op zijn minst verwachten van een semi-overheidsdienst welke er toch ook wel enigszins belang bij heeft om zoveel mogelijk klanten te kunnen bedienen.

Als men in de loop van zijn leven steeds meer oud en versleten begint te worden, is men ook wat andere zaken betreft natuurlijk heel erg beperkt in de mogelijkheden om de tijd op een interessante manier te spenderen. Vooral als men geen levenspartner meer heeft om de dagen mee door te brengen. Samen met een partner zal men zich immers in veel situaties beter weten te redden dan wanneer men er alleen voor staat. Alleen al om die reden is het voor die mensen dan ook van belang om het toch op de één of andere manier voor elkaar te gaan krijgen dat men iemand kent die in die situaties hulp zou kunnen gaan bieden. Al zou dat desnoods een betaalde hulp moeten gaan betreffen. Natuurlijk moeten daar dan de nodige pecunia voor op tafel worden gelegd. Maar dat hoeft in ons land voor een gehandicapte bejaarde over het algemeen geen echt probleem te zijn. Mocht dat wel het geval zijn, dan zijn er vaak ook nog wel mogelijkheden aanwezig om dit soort voorzieningen gratis voor elkaar te krijgen. Veel mensen hebben grote behoefte om voor andere mensen van betekenis te kunnen zijn. Mogelijk verwacht men dat niet, maar er zijn massa's mensen die verdrietig zijn omdat zij aan niemand meer zorg kunnen bieden. Hun leven lijkt dan op vrij jonge leeftijd al vrij zinloos te zijn geworden. Als zij in die situatie een persoon zullen weten te ontmoeten die hun zorg en aandacht weet te appreciëren, zou dat voor hen een geschenk uit de spreekwoordelijke hemel kunnen blijken te zijn.

Een goede andere mogelijkheid om op een interessante manier de tijd te spenderen, is het lezen van allerhande verschillende kranten; tijdschriften en boeken. Er is onder andere een enorme hoeveelheid van verschillende soorten boeken en tijdschriften beschikbaar, ook op het non-fictieve, of op het wetenschappelijke gebied. Tijdens ons werkzame levensfase hebben wij mensen in feite veel te weinig tijd om onze vrije tijd aan lezen te spenderen. Maar op oudere leeftijd zal dat laatste geen issue meer zijn. Immers wie heeft er meer tijd dan iemand op bejaarde leeftijd? Zolang ik geen problemen met mijn gezichtsvermogen ondervindt, zal dat voor mij een leuke en leerzame tijdsspendering zijn. Maar wat indien ik juist wél problemen met mijn gezichtsvermogen zal ondervinden? Voor die situatie zijn er bijvoorbeeld 'grootletterboeken' beschikbaar. Niet alleen in de boekhandel, maar ook in de verschillende bibliotheken in ons land. En als ook dat geen goede oplossing zal gaan bieden, dan zijn er ook nog de zogenaamde 'luisterboeken'. Voor de boeken en tijdschriften die niet in die vorm beschikbaar zijn, is er voor de wat oudere mensen vaak ook nog wel de mogelijkheid om die bepaalde literatuur te krijgen vóórgelezen. Misschien zullen er dan zelfs wel kinderen gevonden kunnen worden die daarbij behulpzaam willen zijn. 'Nee', heeft men wat dat betreft altijd! En 'ja' zou men altijd kúnnen gaan krijgen, nietwaar? Het grote voordeel van het intensieve contact met kinderen, dat men op deze wijze zou kunnen krijgen, is ook het feit dat die kinderen met hun jeugdige vreugde heel veel levensgeluk met zich mee zouden kunnen weten te brengen.

Mocht ik niet zozeer problemen met het gezichtsvermogen ondervinden, maar wel met het gehoor, dan moet ik niet vergeten dat voor dat probleem vaak wel goede oplossingen voorhanden zijn bij de plaatselijke audiciens. Wel zal ik mij daarbij moeten bedenken dat lang niet iedere audicien vakkundig genoeg is om oudere mensen adequaat aan een technische oplossing te kunnen gaan helpen. En wel een oplossing die juist voor hun in die omstandigheden prima geschikt zou kunnen blijken te zijn. Met name de vervelende brom- en piepgeluiden die men met een gehoorapparaat toch vaak blijft horen, zou men als slechthorende de lust kunnen ontnemen om er nog langer van gebruik te gaan maken. In dat geval zal men actief moeten gaan zoeken naar een betere audicien. En ik persoonlijk zal dan vooral niet al te goedaardig een vorm van tevredenheid met de voorgeschotelde oplossingen moeten gaan uitstralen. Het is aan de audicien om een perfect werkend gehoortoestel te leveren, nietwaar? Maak ik dan zelf nog steeds gebruik van een computer, of kijk ik dan nog met genoegen naar een programma op de t.v., dan kan ik er ook toe overgaan om het volume van het betreffende apparaat wat hoger te zetten. Een goedwerkende koptelefoon zal dan ook wel eens een goede oplossing kunnen gaan bieden. Het op die wijze luisteren naar een bepaalde vorm van muziek zal dan ook voor mij een zeer prettige tijdsspendering kunnen blijken te zijn.

Een tijdsspendering die ik ook persoonlijk zeker niet zal moeten gaan vergeten, is het uitoefenen van een bepaalde vorm van sport. Ofwel het volbrengen van de één of andere andere vorm van lichaamsbeweging. Alle verschillende vormen van lichaamsbeweging zullen een gunstige uitwerking op mijn gemoed kunnen hebben. Na afloop ervan zal dat mij een meer tevreden gevoel in het leven kunnen blijken op te leveren. Een meer tevreden gevoel dan in de situatie waarin ik mij nog niet tot die lichaamsbeweging zou hebben overgegeven. Lichaamsbeweging doet men overigens niet alleen voor het verkrijgen van een beter gemoed, maar ook voor het verbeteren van respectievelijk: het uithoudingsvermogen; de spierkracht; de algehele gezondheid en de behendigheid. Om te voorkomen dat ik op zeker moment wat al te gemakkelijk kom te vallen, zal dus het trainen van mijn behendigheid ook van wezenlijk belang kunnen zijn. Het meedoen aan allerlei vormen van lichaamsbeweging en sport heeft ook het grote voordeel dat ik daarbij vaak andere mensen zal gaan ontmoeten. En wie weet wat voor leuke gesprekken dat dan allemaal ten gevolge zal blijken te hebben. Overigens: als ik de keuze heb tussen "iets wel doen en iets niet doen", zal ook voor mij achteraf bijna altijd de keuze voor "wel doen" de beste keuze kunnen blijken te zijn geweest. Dat geldt voor vele situaties in het leven, maar dus met name ook voor situaties waarbij ik de mogelijkheid heb om wat aan lichaamsbeweging te doen.

Wat mijn geestelijke welzijn betreft, zijn er in mijn directe omgeving misschien ook wel mogelijkheden om mij bij een dispuutvereniging aan te gaan sluiten. Indien een dergelijke dispuutvereniging niet in mijn directe omgeving zou bestaan, dan zou ik die voor dat doel ook speciaal kunnen gaan oprichten. Maar misschien zal dan de benaming 'dispuutvereniging' wel wat al te elitair blijken over te komen. Veeleer zal wat dat betreft de benaming 'praatclub' veeleer beter op zijn plaats zijn. Het is tijdens een eventueel gesprek, of tijdens een eventueel debat, met andere mensen wel van belang dat ik er dan voor zorg dat ik er geen woordenstrijd van maak. Als mij dat lukt zal ook dat een fijne wijze van tijdsspendering kunnnen blijken te zijn. Om de zwaarte van het gesprek er wat van af te halen, zou ik dat gesprek ook kunnen gaan inbedden in het uitoefenen van het één of andere spel. Het gezamenlijk meedoen aan een spel kan overigens op zichzelf al een zeer aardige tijdsspendering zijn. In dit kader zou ik echter ook een andere interessante vorm van tijdsspendering niet moeten vergeten. Namelijk het gezamenlijk meedoen aan een cursus. Te denken valt bijvoorbeeld aan het volgen van een computercursus, of het volgen van een kookcursus. Ook het volgen van een taalcursus kan dan mogelijk voor heel wat plezierige momenten gaan zorgen.

In ieder geval lijkt alles wat dat betreft veel beter te zijn, dan dat ik ergens heel zielig, in mijn eentje, geërgerd voor mij uit ga zitten staren.