KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


De dikke stroop van de medische organisatiestructuur

Wij willen allemaal maar al te graag geloven dat ons medische systeem in Nederland eraan bijdraagt dat wij, als inwoners van Nederland, zo snel mogelijk zullen kunnen herstellen van eventuele gezondheidsproblemen. De vraag is echter of dat geloof; dat vertrouwen, of die vóóronderstelling wel zo terecht is. Aan de hand van een zuiver hypothetische situatie die zich in de wereld van de autotechniek kan voordoen, zal hier een poging worden gedaan om duidelijk te maken dat er beslist wel het een en ander schort aan de gangbare medische werkwijze in Nederland. Laat u eens leiden in de volgende gedachtegang. Een gedachtegang die tot enige klaarheid in de veronderstelde problematiek zou kunnen leiden.

Stel dat iemand als ZZP-er de euvele moed zou hebben gehad om een zeer dure tankwagen aan te gaan schaffen voor het vervoer van vloeibare stikstof. En dat hij een behoorlijke drukke klantenkring zou hebben opgebouwd van bedrijven en instellingen waarvoor hij de bevoorrading van dat zeer gevaarlijke goedje op zich zou hebben genomen. Stelt u zich slechts in gedachten voor dat diegene dat had gedaan en dat zijn klanten erg van zijn service afhankelijk zouden zijn geworden. Tenminste voor zover die klanten die stikstof op de contractueel afgesproken zeer voordelige wijze geleverd zullen willen krijgen.

En stel u verder voor dat diegene gedurende lange tijd veel tijd heeft gespendeerd aan het vergaren van de kennis over de eventuele gevaren van de omgang met (en het vervoer van) dit zo angstaanjagend borrelende en sissende, cryogene (koudmakende) product. En stel dat diegene ondertussen al de nodige vergunningen heeft mogen ontvangen om dit werk te gaan doen. En dat hij door die verworven kennis goed beseft wat vloeibare stikstof is. Namelijk een product waarvan het kookpunt ligt op een temperatuur van minus 195,8 °C. En dat hij dus beseft dat dit product reeds bij die extreem lage temperatuur normaliter overgaat van zijn vloeibare naar zijn gasvormige aggregatietoestand. En dat bij verdamping van 1 liter van deze vloeistof, in een afgesloten ruimte, deze vloeistof tot 700 liter stikstofgas zal gaan verdampen. En dat men in een afgesloten ruimte, waar teveel vloeibare stikstof is verdampt, nog maximaal viermaal normaal kan ademen. En dat dit een voorbeeld is van slechts één van de grote gevaren van het werken met vloeibare stikstof.

"Goed", zult u denken, "die ZZP-er is goed bezig". Maar wat nu als de hierna beschreven hypothetische situatie zich gaat voordoen?

Tijdens een strenge winter werkt de motor van zijn tankwagen, om de een of andere moeilijk te bevatten reden, niet goed genoeg. De snelheid van de tankwagen waarmee onze ijverige ZZP-er zijn werk moet doen, is meer dan gehalveerd. Het schiet niet op met zijn werk. En om geen klanten kwijt te raken, belt hij snel op naar de garage in de buurt van zijn woonplaats waar dit probleem zou moeten kunnen worden verholpen. Nog dezelfde dag kan hij langskomen om dit probleem te laten oplossen. Maar al wat ze daar ook proberen, ze krijgen het probleem niet opgelost. De chef van die garage stelt vervolgens aan onze ZZP-er voor om met zijn tankwagen naar een speciale garage te gaan waar een flink aantal zeer gekwalificeerde monteurs werkzaam zijn. Monteurs die allemaal op hun eigen, zeer specifieke gebied van de autotechniek, zeer specialistisch zijn opgeleid. Maar de chef van de eigen garage moet van tevoren wel aangeven op welk specifiek gebied van de motortechniek zich het probleem lijkt voor te doen. Onze ijverige ZZP-er ziet geen andere oplossing. En hij belt direct naar de betreffende garage. En het zit hem mee, want vrijwel direct krijgt hij daar de telefoniste aan de lijn die hem doorverbindt met de afdeling waar ze het betreffende probleem zouden moeten kunnen oplossen. Maar nu zit het hem tegen, want pas over zeven dagen kan hij daar met zijn tankwagen terecht voor een eerste check-up van het probleem. Na enkele dagen vertrekt hij met zijn wagen richting die zo goed geoutilleerde garage in het zuiden van ons land. Hij doet dagenlang over die rit. Hij kan immers niet half de snelheid halen die hij normaal gesproken met zijn tankwagen haalt. En hij moet daardoor ook nog eens over allerlei binnenwegen rijden. Goed, uiteindelijk komt hij toch mooi op tijd aan en hij stapt vol goede hoop naar de werkverdeler van die zo gespecialiseerde garage.

Nu begint de pech toe te slaan, want wat blijkt: de afdeling van de betreffende garage waar men dit probleem zou moeten kunnen oplossen, heeft het veel te druk. Pas over vier weken kan men aan zijn tankwagen aandacht schenken. Hij gaat gedesillusioneerd met het openbaar vervoer naar huis. En hij wacht met ongeduld af tot die vier weken voorbij zullen zijn gegaan. Gelukkig is hij goed verzekerd tegen de kosten die het verhelpen van dit probleem hem oplevert. En hij is al eveneens goed verzekerd tegen het gebrek aan inkomsten dat een gevolg is van deze problemen. Hij beseft zich dat hij wel zijn no-claim korting op beide verzekeringen kwijt zal zijn, maar die korting komt niet in de buurt van de kosten waarvoor hij in dit geval anders zou komen te staan.

Omdat de chef van de eigen garage ervan overtuigd was dat het probleem met de motor van zijn tankwagen met de brandstofpomp te maken had, wordt zijn tankwagen juist door een specialist op het gebied van brandstofpompen onderzocht. Dat onderzoek bleek wekenlang te duren. Want alles wat hij ook probeerde, de zo hoog opgeleide automonteur kon maar geen storing vinden. De brandstofpomp bleek perfect te functioneren. Maar, zei toen die hoog opgeleide monteur van die zo goed geoutilleerde garage tegen onze ZZP-er: "het zou wel eens kunnen zijn dat u verkeerde dieselolie heeft getankt. Namelijk dieselolie die niet bestand is tegen de lage temperaturen welke zich die winter voordeden. De dieselolie zou weleens kunnen zijn uitgevlokt", zei men hem. En daarom moesten de leidingen van de brandstofpomp van binnen worden nagekeken. Voor dat karweitje had men apparatuur in huis waarmee men de leidingen van binnenuit met een camera kon bekijken. "Goed", zei onze ijverige ZZP-er. "Dan moet dat maar!" "Maar", kreeg hij te horen, "dat onderzoek kan niet eerder dan over tien dagen worden uitgevoerd". Opnieuw moest onze ijverige ZZP-er wachten. Hij werd het omhangen ondertussen moe. En hij begon er een beetje vadsig uit te zien. Maar in het besef dat verveling soms tot een opwelling van creativiteit kan leiden, aanvaardde hij zijn lot. Na tien dagen volgde gelukkig eindelijk het onderzoek naar de leidingen van de brandstofpomp. En wat bleek: de leidingen waren perfect schoon. De dieselolie, die hij had gebruikt, was dus niet werkelijk uitgevlokt. Iets wat hij eigenlijk ook niet had verwacht, omdat hij toch naar zijn eigen idee in de wintertijd altijd wel zogenaamde winter-diesel had getankt. Van de ene kant was hij blij met de uitslag van dit onderzoek, maar van de andere kant niet. Immers nu wist hij nog steeds niet wat het probleem met de motor van zijn tankwagen was. Bij de afdeling-brandstofpompen van die zo goed geoutilleerde garage raadde men hem toen aan terug te gaan naar de eigen garage. En om daar, voorzover het nog steeds nodig was, te verzoeken om een verwijzing naar een andere afdeling van diezelfde, zo goed geoutilleerde, garage.

Goed, zo gezegd zo gedaan! Gelukkig kon men hem daar nog dezelfde dag helpen met zijn verzoek om een nieuwe verwijzing. Hij kreeg toen tot zijn verbazing een verwijzing mee voor de afdeling-brandstoffilters. "Het kon namelijk zijn", zei men hem daar, "dat er om de een of andere reden teveel viezigheid in de brandstof achterbleef, namelijk in het geval dat het brandstoffilter niet meer naar behoren functioneerde". Onze ijverige ZZP-er werd er moedeloos van. Maar hij nam toch maar contact op met de afdeling-brandstoffilters van die garage. Daar vertelde men hem dat zij hem daar in verband met de vele feestdagen, niet eerder dan na afloop van die feestdagen konden helpen. Maar dan wel reeds na verloop van enkele dagen. Onze ondernemende ZZP-er zat nu wel een beetje in de put. "Voor mij zijn dit geen feestdagen", dacht hij. Maar ja, wat kon hij doen? Dan moest hij toch ook maar eens gaan proberen te genieten van de een of andere braspartij tijdens de feestdagen. Iets waaraan hij zich nog nooit zo te buiten was gegaan, maar waarvoor hij nu wel enorm goed in de gelegenheid was. Och, en misschien kwam het niet alleen door het vele eten en de drank die tijdens die dagen in grote overvloed beschikbaar waren. Maar ook door het weerzien van de vele vrienden en familieleden, want de dagen waarop hij moest wachten op het uitvoeren van het onderzoek naar het brandstoffilter, waren voorbij voor hij het goed en wel besefte. Eindelijk zou hij uitslag over het functioneren van het brandstoffilter kunnen krijgen. En wat bleek: l'histoire se répète. Uit al de uitgebreide analyses betreffende het functioneren van het brandstoffilter was gebleken dat er niets aan mankeerde. De specialist van de afdeling-brandstoffilters had wat dat betreft zijn taak erop zitten. Dus werd onze onfortuinlijke ZZP-er weer teruggestuurd naar zijn eigen garage. Daar moest men nu maar gaan uitzoeken wat er verder moest worden gedaan om dit probleem op te lossen.

Onze ZZP-er had ondertussen echter tijd genoeg gehad om over het probleem van zijn tankwagen na te denken. "Zou het niet kunnen zijn dat er iets mis is met de handrem van mijn wagen?", had hij zich zitten te bedenken. "De hydraulische handrem van mijn tankwagen staat niet ingeschakeld", bedacht hij zich. "Dat heb ik immers al veel eerder lang en breed gecontroleerd", dacht hij. "Dat kan het dus niet zijn", dacht hij nog. "Maar zou er dan niet iets mis kunnen zijn met blokkeermechanisme van de hydraulische handrem?", had hij zitten denken. "Het blokkeermechanisme moet er voor zorgen dat de hydraulische handrem bij stilstand van de wagen, en wanneer de handrem eenmaal is aangetrokken, voorkómt dat de wagen door de uitwerking van de zwaartekracht uit zichzelf in beweging gaat komen. Vooral als de motor is uitgeschakeld en deze dus niet kan zorgen voor een constante druk op het hydraulische systeem van de handrem", realiseerde hij zich. Onze onfortuinlijke ZZP-er begon in geldnood te raken. "Het wordt nu wel hoog tijd dat er eindelijk eens een oplossing komt voor mijn probleem met de tankwagen", dacht hij. Dus stapte hij maar weer eens naar de chef van zijn eigen garage om dit vermoeden aan hem voor te leggen. Hij deed dat wel met enige tegenzin, omdat hij heel goed besefte hoe druk deze man het had met al zijn vele klanten. Zijn klanten die vaak met de meest banale problemen bij hem kwamen. Maar aan wie die chef toch steeds maar weer opnieuw diende te laten blijken hoe enorm begaan hij wel was met het specifieke probleem van, juist die, betreffende klant waarmee hij op dat moment te maken had. Onze ZZP-er moest toen meer dan drie kwartier in de saaie wachtruimte van de chef wachten, voor hij de spreekkamer van de chef binnen kon komen. Normaliter zou hij het niet zomaar accepteren, dat men hem zolang liet wachten. Maar nu had hij alle tijd van de wereld, dus waarom zou hij zich daar druk over maken. Hij raakte er ondertussen ook aan gewend dat hij zich bij zijn lot moest neerleggen. Toen hij uiteindelijk toch in de spreekkamer van de chef van zijn garage werd binnengelaten en hij zijn idee over het probleem met zijn tankwagen aan hem kon voorleggen, merkte hij duidelijk dat zijn chef geen idee had hoe hij deze klant nu toch warempel verder moest helpen. En dat hij nauwelijks luisterde naar het inzicht van zijn klant. Duidelijke merkte hij dat zijn inzicht over de mogelijke oplossingen voor de problemen met zijn wagen niet in goede aarde viel. "Hoe kan zo'n simpele vrachtautochauffeur nu toch zelf een goede oplossing voor dit moeilijke probleem bedenken", leek die chef van zijn garagebedrijf te denken. En voor de rest bracht dit bezoekje aan die chef van zijn garage hem niets op. Onverrichter zake keerde hij weer huiswaarts. Zijn gezondheid werd er ondertussen ook niet beter op. Hij kon zelfs niet meer de moed opbrengen om even een stukje te gaan wandelen. Iets wat hij anders, ondanks zijn drukke werkzaamheden, wel bijna iedere dag deed. Na enkele dagen dacht hij echter: "ik ga toch maar weer opnieuw proberen een gesprek te regelen met de chef van mijn garage, want zo kan het ook niet langer". Toen hij bij hem werd binnen geroepen, zag de chef van zijn garage er ineens uitermate vriendelijk uit. Hij begroette hem met een hartelijke lach. Het was onze ZZP-er meteen duidelijk dat de chef van zijn garage nu ineens wel licht achter de horizon zag. "Ja", zei de chef van zijn garage toen uiteindelijk tegen hem, "het lijkt er op dat het probleem met uw tankwagen wel eens op het gebied van het remsysteem zou kunnen liggen, en dan wel speciaal op het gebied van de handrem". Onze altijd zo bedaarde ZZP-er bleef ook nu rustig en hij liet niet aan de chef van zijn garage weten dat hij zelf enkele dagen eerder had gesuggereerd dat het probleem met zijn tankwagen wel eens met de handrem te maken zou kunnen hebben.

"Kunnen uw monteurs dat probleem dan binnen korte tijd voor mij verhelpen", vroeg onze ZZP-er toen op ietwat geagiteerde toon aan de chef van zijn garage. "Nee", zei toen de chef van zijn garage, "het repareren van uw tankwagen is nu in handen gegeven van de specialisten van de zo goed geoutilleerde garage waar u uw wagen eigenhandig heeft heengebracht". "Maar", zei hij, "ik maak zelf wel even een afspraak voor u bij de afdeling-remsystemen van die garage, zodat u wat eerder bij die garage met uw probleem geholpen kunt worden. Helaas moest onze ongelukkige ZZP-er toen toch wel weer opnieuw een tijd wachten. Nu beperkte zich dat, ondanks alles, gelukkig slechts tot een tiental dagen. Maar toch! Hij kreeg nu wél steeds meer medelijden met zijn vrouw, want ook zij leed nu duidelijk erg onder het probleem waarmee hij zelf voortdurend worstelde. Tergend langzaam gingen die tien dagen nu voorbij. En toen ging hij uiteindelijk weer op reis. De verre reis met het openbaar vervoer naar de speciale garage ergens in het zuiden van ons land. Voor de zekerheid nam hij een koffertje met kleren en spullen voor de persoonlijke verzorging mee. "Want", dacht hij, "stel dat het probleem wel binnen enkele dagen kan worden opgelost, dan kan ik maar beter in de buurt van die garage blijven om mijn tankwagen zo spoedig mogelijk mee naar huis te kunnen nemen. Ik ben dan in ieder geval voorbereid op een aantal hotelovernachtingen.

Toen hij eenmaal bij die speciale garage was aangekomen, moest hij eerst weer opnieuw (net zoals dat iedere keer bij zijn contacten met die garage gebruikelijk was) aantonen dat hij werkelijk de eigenaar van de betreffende tankwagen was. Die zorgvuldigheid kon hij wel waarderen, maar het nam wel weer de nodige tijd in beslag. Toen hij een half uurtje in de wachtkamer van de werkverdeler van die speciale garage aanwezig was, hoorde hij opeens in de verte zijn naam roepen. Dat kwam een beetje onfatsoenlijk over, maar hij liet zijn agitatie daarover niet blijken. Want de werkverdeler van die garage stond daar reeds ietwat ongeduldig op hem te wachten. Toen hij daarna bij die werkverdeler aan het bureau had plaatsgenomen, keek deze meteen in zijn computer wat de geschiedenis van de problematiek van deze klant ook al weer was. En hoewel dat dan eigenlijk niet nodig zou moeten zijn, vroeg die werkverdeler aan hem ook nog eens uit de doeken te doen wat voor problemen hij met zijn tankwagen had. Onze ZZP-er was in een goed humeur en hij vertelde nogmaals aan hem wat de problematiek met zijn wagen was. En hij zei tegen de werkverdeler van die speciale garage dat de chef van zijn eigen garage had gezegd dat het probleem wel eens te maken zou kunnen hebben met het niet deblokkeren van de handrem. "Ja", zei toen de werkverdeler van die speciale garage, tot die conclusie ben ik ook gekomen aan de hand van al de gedocumenteerde verslagen die ik heb ingezien. Ik regel meteen een afspraak met u voor een spoed-reparatie aan het handrem-systeem van uw tankwagen. Onze ZZP-er was nu toch blij verrast over het tempo waarin zijn probleem ineens leek te kunnen worden opgelost. Over drie dagen zal uw probleem waarschijnlijk aan de kant zijn, zei toen de werkverdeler van die speciale garage. "Dan moet ik toch maar een aantal nachten in een hotel blijven overnachten", dacht onze blij verraste ZZP-er.

En ja hoor, drie dagen later bleek (zo zei een van de zo hoogopgeleide automonteurs aldaar) dat het probleem werkelijk aan de hydraulische handrem te wijten was geweest. En dat zij het probleem ook nog eens op zeer eenvoudige wijze voor hem hadden kunnen oplossen. Echter zeiden zij, "u moet de komende vijf dagen nog niet op volle snelheid met uw auto gaan rijden. Een snelheid van 60 kilometer per uur moet eerst nog het uiterste maximum zijn. Anders loopt u grote kans dat het deblokkeringssysteem van de hydraulische handrem opnieuw gaat disfunctioneren. Dat betekende voor onze ondertussen weer opnieuw zo werklustige ZZP-er dat hij weer via allerlei binnenwegen naar huis zou moeten rijden. Maar hij was wel uitermate content dat het "grote" probleem aan zijn tankwagen nu toch eindelijk tot een oplossing leek te zijn gekomen. Eind goed, al goed!

Een tijdje later kwam onze ZZP-er er heel toevallig achter dat het probleem met de handrem, van zijn tankwagen, wel degelijk goed bekend was in de wereld van de auto-techniek. Want het stond met een Latijnse naam in de dikke Encyclopedie der Autotechniek beschreven. Namelijk met de naam: Polymyalgia Rheumatica. Uit de beschrijving van dat probleem in die encyclopedie, kon men echter wel opmaken dat aan de kennis over dit probleem veel schortte. Geen wonder dat men grote moeite had gehad om er achter te komen dat dit de reden was dat deze tankwagen zo langzaam reed. Onze ZZP-er had dus toch gelijk gehad met betrekking tot de aard van het probleem. "Maar ja, hoe zou zo'n eenvoudig mannetje, als hij, nu toch de aard van een dergelijk groot probleem juist kunnen duiden?" Voor mensen die dermate hoog zijn opgeleid in de autotechniek als juist deze zo gespecialiseerde automonteurs en die er ook nog eens dermate veel ervaring in hebben opgedaan als juist zij, is het natuurlijk psychologisch uitermate moeilijk te erkennen dat een leek op het gebied van hun zo eerbare wetenschap een juiste suggestie over de oorzaak van dat probleem zou kunnen hebben weten te doen.

Het was onze zo bescheiden tankwagenchauffeur nu echter wel duidelijk geworden dat de organisatie van de aanpak van de problemen binnen de wereld van de autotechniek mede debet is aan het feit dat het zo onvoorstelbaar lang kan duren voor men een storing in de juiste werking van de auto's weet te diagnosticeren en weet te verhelpen. En onze ondertussen toch wel contente tankwagenchauffeur begreep nu ook hoe het mogelijk was dat de kosten voor het repareren van auto's zo erg de pan uit kunnen rijzen. "Een essentiele fout bij dit alles is ook", bedacht hij zich, "dat er bij de planning van de aanpak van de reparaties, in het geheel geen rekening lijkt te worden gehouden met de extra kosten waarmee de klanten worden geconfronteerd, in verband met de al te trage wijze van aanpak van de problemen". En daar heeft hij groot gelijk aan, als de klanten immers veel later dan nodig weer aan het werk kunnen gaan, worden zij ook opgezadeld met de vele extra kosten die daarmee gepaard gaan. Om ons wat dat betreft tot slechts één van de extra kosten uit het bovenstaande voorbeeld te beperken, willen wij slechts wijzen op de vaste dagelijkse lasten voor het in het bezit hebben van een tankwagen als die waarmee onze ZZP-er zijn brood moet verdienen.