Onmin tussen naast elkaar levende bevolkingspopulaties

Onderlinge ergernissen tussen de mensen uit de ene stam en de andere stam. Tussen mensen uit de ene clan en de andere clan. Tussen mensen uit de ene groep van gelijk gestemde mensen en de andere groep van gelijk gestemde mensen. Tussen mensen van de ene supportersgroep en de andere supportersgroep. Tussen mensen uit het ene dorp en het andere dorp. En tussen bijvoorbeeld mensen uit de ene religieuze groepering en de andere religieuze groepering.

Voor vele mensen is het niet te bevatten. Maar voor andere mensen is het overduidelijk. Voor de laatste categorie mensen zijn bijvoorbeeld de mensen uit een naburige bevolkingsgroep vaak zo vreemd, dat zij bij voortduring hun ergernis over hen uitspreken. Voor de eerste categorie mensen is dat slechts kleinburgelijke nonsens, die zij dan ook nauwelijks serieus nemen. Want waarom zouden die mensen vreemd zijn, als zij slechts een beetje anders zijn dan zij zelf zijn? Deze categorie mensen zijn eerder geneigd om de mensen uit die naburige bevolkingsgroep, wanwege dat laatst genoemde aspect, juist interessant te vinden. Zij hebben eerder het gevoel dat zij misschien iets van hen kunnen gaan leren. En waarom moeten zij die mensen dan gaan verwijten omdat zij anders zijn dan zij zelf zijn? Bovendien denken zij vaak dat het anders zijn van die andere mensen slechts gebaseerd is op zeer subjectieve waarnemingen e/of ervaringen. "Dus waar hebben zij het over?", zijn zij dan geneigd te denken.

Brouille tussen vrij dicht opeen levende bevolkingsgroepen (hoe klein die bevolkingsgroepen soms ook moge zijn) komt echter zóveel voor, dat er toch iets meer aan de hand lijkt te moeten zijn dan alleen baarlijke nonsens. Er moeten toch wel enige begrijpelijke redenen voorhánden zijn om het feit te verklaren dat de mensen uit zoveel verschillende bevolkingsgroepen gebrouilleerd met elkaar omgaan. Het is van groot belang om er achter te komen wat de redenen daar voor zijn. Want deze, in de ogen van toch wel veel mensen zo onzinnige en subjectieve verschillen tussen verschillende populaties van mensen, leidt regelmatig tot de nodige conflicten tussen die populaties van volken.

De allereerste en misschien ook wel de belangrijkste verklaring voor die onmin tussen de verschillende bevolkingspopulaties, is het verschil wat er vaak tussen hen bestaat op het gebied van religie. Voor een populatie van mensen die een bepaald geloof aanhangt, is het vaak zeer bedreigend dat een andere populatie van mensen een andere religie aanhangt, of nog erger: dat de mensen van die andere bevolkingspopulatie helemaal geen enkele religie aanhangen. Want een religie is gebaseerd op een geloof in een bestaan na de dood. Door middel van een religie hebben mensen voor zichzelf een oplossing gecreëerd voor het probleem van de dood. En wat is er voor mensen nu moeilijker te aanvaarden dan dat andere mensen twijfelen aan die door hen gevonden oplossing voor "het fenomeen van de dood". Want dat brengt henzelf natuurlijk ook aan het twijfelen. En dat maakt hen dan weer opnieuw angstig voor "het fenomeen van de dood". Door minachtend over de andere bevolkingsgroep te gaan doen, bereikt men dat men daarmee ook minachtend kan doen over de religie van die andere bevolkingsgroep. En daarmee bereikt men vervolgens dat men minder hoeft te gaan twijfelen over de eigen gevonden oplossing voor "het fenomeen van de dood". Voilà, een belangrijke reden voor de geboorte van onmin tussen de naast elkaar levende bevolkingsgroepen.

Een andere verklaring voor eventuele onmin tussen verschillende, naast elkaar levende bevolkingsgroepen, is gelegen in kinnesinne. De belangrijkste reden hiervoor zal zijn gelegen in de beschikking die de verschillende bevolkingsgroepen hebben over water en voedsel. Als er bij één van die bevolkingsgroepen ook maar enig gebrek is aan die voor het levensonderhoud zo noodzakelijke voorzieningen, is dat natuurlijk een enorme bron voor heibel tussen de bevolkingsgroepen onderling. Een andere belangrijke verklaring voor de kinnesinne tussen verschillende, naast elkaar levende bevolkingsgroepen, is gelegen in de dreiging die er voor het mannelijke deel van de bevolkingsgroep uitgaat ten aanzien van het verlies van vrouwen aan de andere bevolkingsgroepen. En dan met name het verlies van de ongerepte vrouwen. De vrouwen die van jongsaf aan in een bepaalde bevolkingsgroep zijn opgegroeid, hebben vaak onder strenge bescherming gestaan van het mannelijke deel van die bevolkingsgroep. Als dan op zeker moment die vrouwen eenmaal tot volle wasdom zijn gekomen en er belangstelling voor die vrouwen komt vanuit andere bevolkingsgroepen, is dat voor die betreffende mannen moeilijk te verteren. Door van de leden van die andere bevolkingsgroep af te geven, hopen de mannen te bereiken dat de vrouwen uit de eigen bevolkingsgroep zich in mindere mate ter beschikking zullen gaan stellen aan de mannen uit de andere bevolkingsgroep.

Onmin tussen verschillende, naast elkaar levende bevolkingsgroepen, komt ook door eventuele verschillen in taalgebruik. Hoe gek het ook lijkt te zijn, maar mensen kunnen bijna waanzinnig trots zijn op de eigen gesproken taal. Als iemand van een bepaalde bevolkingsgroep de neiging vertoont om hier van af te wijken, door zich meer te gaan conformeren aan het taalgebruik van de leden van een andere bevolkingsgroep, wordt deze al gauw als een outcast beschouwd. Nog een verklaring voor eventuele onmin tussen de verschillende, naast elkaar levende bevolkingsgroepen, is gelegen in de verschillende gewoontes binnen de onderscheiden bevolkingsgroepen. Een gewoonte die voor de ene bevolkingsgroep heel normaal en acceptabel is, is dat voor een andere bevolkingsgroep soms pertinent niet. Ook de eventuele verschillen in onderlinge omgangsvormen tussen de mensen in de diverse bevolkingsgroepen kunnen het onderlinge ongemak, wat men ervaart, goed verklaren. Als het in de ene bevolkingsgroep bijvoorbeeld usance is om de nodige onderlinge problemen uitgebreid met elkaar te bespreken, zou diezelfde manier van doen in een andere bevolkingsgroep tot misstanden kunnen gaan leiden, omdat men in die bevolkingsgroep meer waarde hecht aan mensen met meer zelfoplossend vermogen. Ook de verschillen in het gebruik van humor tussen de diverse, naast elkaar levende bevolkingsgroepen, kunnen tot onenigheid tussen die bevolkingsgroepen leiden. Als het op zeker moment bijvoorbeeld binnen een bepaalde bevolkingsgroep klip en klaar is dat een bepaald gezegde als humor moet worden opgevat, is het dat voor de leden uit een andere bevolkingsgroep soms in het geheel niet. En dat kan dan tot grote misverstanden leiden.

Het verschillend zijn aan de mensen van een andere bevolkingsgroepering, betekent vaak ook dat men zich in elkaars aanwezigheid minder gerieflijk voelt. Het onbehaaglijke gevoel dat menigeen in die omstandigheden bij zichzelf gewaar wordt, veroorzaakt dat men zich op andere momenten al gauw gaat afzetten tegen de mensen uit die andere bevolkingsgroepering. Dit gaat soms zover dat over de mensen uit die andere bevolkingsgroepering 'hel en verdoemenis' wordt uitgesproken. Hetgeen dan later zelfs tot een regelrechte, onderlinge strijd kan gaan leiden. Mensen die zich verzetten tegen de mensen uit andere bevolkingsgroeperingen moeten zich daar goed van bewust zijn. Als men meedoet aan het verzet tegen die mensen, zal de uiteindelijke consequentie kunnen zijn dat men, door de eigen betrokkenheid bij die strijd, schuldig wordt bevonden aan discriminatie; aan mishandeling of aan moord. Als men al te ondoordacht medewerking gaat verlenen aan het kweken van haatgevoelens tussen de onderscheiden bevolkingsgroepen, is dat niet van potentieel gevaar ontbloot. Men kan dan ook zelf persoonlijk de dupe worden van eventuele gevoelens van haat en nijd bij de leden van de tegenpartij. Bovendien: door de negatieve houding die men dan heeft aangenomen, wordt men er zelf ook niet gelukkiger op. Het is bekend dat het helpen van andere mensen de mensen een fijn gevoel geeft. Het helpen van andere mensen is zelfs een innerlijke basisbehoefte van mensen. En dus niet het tegenwerken of bestrijden van andere mensen. Het helpen van mensen is voor het eigen basisgeluk van mensen en uiteindelijk ook voor de eigen gezondheid van mensen, een zeer verstandige manier van doen.