Verkrachtingen

'Ze deden de namen in een kom en begonnen ze eruit te trekken. Tien namen, tien meisjes. De meisjes rilden als jonge katjes onder een lekkende kraan. Voor hen was dit geen grabbelton. De mannen die de strookjes papier eruit visten, waren strijders van een helaas maar al te goed bekende terreurbeweging. En elk zou een meisje als slaaf nemen'.

Het bovenstaaande is een passage uit een boek wat ik op mijn E-reader bleek te hebben gedownload.

De informatie over het onderwerp 'verkrachtingen' dat ik in dit boek gewaar werd was zo verschrikkelijk erg, dat die mijn voorstellingsvermogen geheel te boven ging. Nooit had ik over dit onderwerp zoveel verbijsterende details gelezen als juist in dit elektronische boek. Opzettelijk ga ik hier niet teveel in op de in dit boek beschreven casussen. Dit omdat ze te erg voor woorden zijn. Veel te erg zelfs!

Maar het feit dat mannen, en soms ook vrouwen tot dergelijke beestachtige daden in staat zijn, had ik in de verste verte niet verwacht. Tijdens het lezen kreeg ik een grote woede over mij heen, En vaak ook een zeer diep gevoel van medelijden met de slachtoffers. 'Hoe kunnen mensen dit toch ooit andere mensen aandoen?', dacht ik. Wij mensen blijken grote beesten te zijn. Tenminste als de omstandigheden daar rijp voor zijn. Voordat men dit boek heeft gelezen, zal men nog wel het vertrouwen hebben dat dit soort beestachtige gedragingen van mensen slechts bij een zeer beperkte groep van schurken voorkomt. Maar niets blijkt minder waar! Als men dit boek eenmaal heeft gelezen, moet men zondermeer tot de conclusie zijn gekomen dat vrijwel ieder mens 'in potentie' tot dergelijke beestachtige gedragingen in staat is. Onder de normale, stabiele sociale omstandigheden welke zo typerend zijn voor een toestand van harmonie tussen bevolkingsgroeperingen, zal dit soort wangedrag niet erg veelvuldig voorkomen. Maar als de onderlinge sociale controle van mensen eenmaal is weggevallen, zoals dat bijvoorbeeld in oorlogstijd het geval is, kunnen de meest erge menselijke gedragingen naar voren komen.

Vrouwen en mannen bijvoorbeeld die niet alleen blijken te worden verkracht, maar die ook met stokken worden gepenetreerd. En jonge meisjes die niet alleen vaginaal, maar ook anaal en oraal worden verkracht. En baby's die al eveneens eenzelfde lot blijken te moeten ondergaan. De bloederige toestand die dit veroorzaakt, is weerzinwekkend. En het gekerm van die kinderen moet de mensen die hier op de één of andere wijze getuige van zijn, door merg en been gaan. Het blijkt dat men de familieleden van die kinderen zelfs dwingt om getuige van dit soort martelpraktijken te laten zijn. Die familieleden moeten dan van tevoren stevig in de boeien worden geslagen. Want als men wordt gedwongen om dit soort afschuwwekkende zaken te zien gebeuren, zou men toch uit zijn vel springen van woede. Dit soort gebeurtenissen kan zelfs de dood van de slachtoffers ten gevolge hebben. En voor zover zij het overleven, zullen zij ongetwijfeld levenslang getraumatiseerd blijken te zijn geworden.

Mensen die getuige zijn van verkrachtigingen, blijken hierdoor zelfs seksueel te worden opgehitst. Zelfs in een dergelijke erge mate dat zij in de rij gaan staan om ook hieraan deel te gaan nemen. En niet alleen het fysiek getuige zijn van een verkrachting blijkt ophitsend te kunnen werken, maar ook de gedachte aan het verrichten van een verkrachting. Dat gegeven blijkt de voortgang en de hevigheid van de verkrachtingsscène ook nog eens in belangrijke mate te stimuleren. Wat dat betreft doet het denken aan mensen die in vroeger tijden met groot genoegen gingen kijken naar het ophangen van de één of andere veronderstelde misdadiger, ofwel het martelen van die veronderstelde misdadiger.

Iets wat het voor slachtoffers van een verkrachting nog erger maakt, is het feit dat een verkrachting door een enkeling, soms overgaat in een groepsverkrachting, met alle voor het slachtoffer pijnlijke en beschadigende gevolgen van dien. Men zou verwachten dat bij dergelijke groepsverkrachtingen de kans op hulp voor het slachtoffer betrekkelijk groot is. Maar het aanschouwen van een verkrachting blijkt dermate libidoverhogend te zijn, dat de kans op hulp voor het slachtoffer van een groepverkrachting dan eerder kleiner wordt dan groter.

In bepaalde landen vindt er zelfs handel in de meisjes plaats, die voor sekslavin geschikt worden geacht. Hoe jonger en hoe mooier die meisjes zijn, hoe hoger de vraagprijs voor die meisjes dan is. Ook jonge jongens overkomt regelmatig ditzelfde lot. Als jongen is men dus ook niet veilig voor dit soort wanpraktijken.

Tijdens oorlogen neemt het risico erg toe om slachtoffer van één, of zelfs van meerdere verkrachtingen te worden. Onder oorlogsomstandigheden lijkt het soms zelfs bewust beleid van de legerleiding te zijn om, door het laten uitvoeren van verkrachtingen, voor de strijdende soldaten voor afleiding te zorgen. En ook al zou die legerleiding anders willen, het valt niet mee om soldaten te doen temperen die zich eenmaal de gewoonte eigen hebben gemaakt om mensen te vermoorden, als zij zich eenmaal blijken te zijn gaan bezighouden met het verkrachten van vrouwen en mannen.

Meisjes en vrouwen die gevangen zijn genomen, worden niet alleen verkracht, maar ook nog eens tot bloedens toe geslagen. Ook wanneer ze heel gedwee hebben gedaan wat hun agressors wilden. Het slaan van de vrouwelijke gevangenen wordt vaak uitgevoerd met knuppels en met elektriciteitsdraden. De handen en de vuisten van de martelaren moeten blijkbaar zoveel mogelijk worden ontzien. Ze zouden door het slaan eens pijn aan hun handjes kunnen krijgen. Soms wordt een vrouw overdag, in het huis waarin ze is opgesloten, achtergelaten. Dit nadat ze 's nachts drie à vier keer is verkracht. Mocht de verkrachter van die vrouwen en meisjes zijn huis eens noodgedwongen dienen te verlaten, dan ketent die verkrachter de armen van het slachtoffer steevast vast aan het bed waarop ze ligt. En overweldigt haar dan vaak weer opnieuw. Om aan de ellende te ontkomen probeert zo'n slachtoffer zich naderhand soms maar in brand te steken.

De lamentabele vrouwen hebben door al hun wederwaardigheden, dan vaak vreselijke brandwonden en/of gynaecologische beschadigingen opgelopen.