Een woekeraar

Geld verdienen is niet bijster interessant als men steeds ongeveer evenveel verdient als wat men nodig heeft. Als iedere maand het geld, wat men in diezelfde maand heeft verdiend, weer op gaat aan de meest noodzakelijk levensbehoeften, zal men niet gauw verslaafd gaan raken aan spaarzucht. Toen ik als jonge knaap nog op de basisschool zat, was ik in de gelegenheid om geregeld wat geld te verdienen door het doen van allerlei karweitjes. Mijn kosten waren bijzonder laag, want ik leefde nog veilig en wel 'onder moeders paraplu'. Bijna al het geld wat ik verdiende kon ik gaan sparen. Geld verdienen was daarom leuk. Ik potte het op! Andere kinderen kregen dat in de gaten en zij begonnen mij toen als 'bank van lening' te zien. Hun behoeften waren groter dan hun inkomsten. Dus kwam men wel bij mij om geld te lenen. Maar ik had in mijn jeugd van mijn ouders geleerd om in het leven niet teveel 'de Sinterklaas te gaan uithangen'. 'Want dan gaan de mensen misbruik van je maken', zei men tegen mij. En ik had dat ook werkelijk zien gebeuren bij iemand uit mijn familiekring. Dus als kinderen geld van mij wilden lenen, dan moesten zij er maar rente over gaan betalen, bedacht ik mij. Het eerste het beste kind dat toen vervolgens werkelijk bij mij kwam om zich tijdelijk uit zijn financiële nood te laten verlossen, vroeg mij om welgeteld 10 gulden. En dat bedrag zou dat kind (die jongen) dan de dag daarop gaan terugbetalen. Maar ja, hoeveel rente moet je daar dan voor gaan vragen? Ik ging aan het rekenen. Als ik hem tien procent rente zou gaan vragen, bleek het bedrag aan rente veel te klein te zijn om überhaupt uit te kunnen betalen. Want 10 x 0,10 (gulden) : 365 (dagen) is 0,0027 gulden. Ofwel ruim tweetiende cent. Dit kon dan niet worden verrekend, concludeerde ik. Dus dan moet hij maar 100 % rente betalen, bedacht ik mij. Want dan is dat wel te verrekenen. Naar boven afgerond zou hij mij dan 3 cent moeten betalen, had ik uitgerekend. Dat leek mij niet teveel voor het financiële risico dat ik met deze transactie liep. Maar toen ik mijn allereerste klant vertelde dat ik 100 % rente voor het lenen van dit bedrag vroeg, vond hij dat veel teveel. 'Je bent een woekeraar', zei hij tegen mij. 'Tien gulden!' En ik was stil, want ik begreep niet zo gauw wat hij bedoelde. Of waarover hij zich nu toch zo druk maakte. 'Laat het dan maar', zei ik nog tegen hem. 'Zoek maar een andere bank van lening!