KLIK HIER VOOR INFORMATIE
OVER DE SITE

COLUMNS

Over belevenissen en inzichten

CLICK HERE FOR
THE PARENT SITE
and SITE SEARCH


Bijnamen

Het vervelende gebruik om bijnamen aan andere mensen te geven, was in mijn beleving geheel verdwenen, of althans geheel tot de achtergrond gedreven. Het kwam in mijn beleving nog zó weinig meer voor, dat die gewoonte geheel leek te zijn verdwenen. Tenminste tot er in de Verenigde Staten van Amerika onlangs een nieuwe president was verkozen. Deze president, die een dermate afwijkend gedrag bleek te vertonen dat zelfs veel Amerikanen zich voor hem schamen, schoffeerde de afgelopen tijd zijn Noord-Koreaanse collega meer dan slechts een enkele keer met de benaming: 'Little Rocket Man'. Een weinig diplomatieke uitdrukking voor een collega-president, nietwaar? Donald Trump krijgt met een dergelijke denigrerende opmerking gemakkelijk de lachers op zijn hand. Maar is dát wel echt belangrijk voor een man met een dusdanig hoog ambt? Nu hoeft men natuurlijk geen medelijden met Kim Jong-un, de huidige president van Noord-Korea, te hebben. 'Maar is het is wel zo handig', kan men denken, 'om een dergelijk weinig diplomatieke bijnaam te gebruiken voor een president van een land waar de bevolking juist veel hulp nodig heeft?' Het zet in ieder geval de bilaterale betrekkingen tussen de beide landen flink op slot. 'Dus wat beweegt een man als Donald Trump om tot een dergelijk kinderachtig taalgebruik over te gaan?', moet men zich afvragen. 'Wat schiet hij daar mee op?'

De enige goede verklaring hiervoor is dat dit getuigt van weinig intellectueel niveau bij degene uit wiens mond een dergelijke uitspraak naar buiten klettert. Nu is een gebrek aan intelligentie op zich in het algemeen niet zo'n probleem, ware het niet dat wij hier wel te maken hebben met een president van een land wat de potentie in zich heeft om erg veel macht op andere landen uit te oefenen. Dat wil zeggen in positieve zin, maar ook in heel erg negatieve zin. En ook zowel in economische zin, als wel in militaire zin. 'Eén gek kan meer kapot maken dan honderdduizenden anderen kunnen opbouwen', zou men in dit verband overdrachtelijk kunnen zeggen.

Toen Donald Trump in de Verenigde Staten van Amerika eenmaal door grootspraak en na het uiten van allerlei beledigingen, aan de macht bleek te zijn gekomen, kon hij moeilijk anders dan daarmee doorgaan. Als hij daarmee was gestopt, zou dat zijn geloofwaardigheid een flinke knauw hebben gegeven. Dus ook als president van zo'n machtig land moest hij eigenlijk wel doorgaan met zijn denigrerende houding tegenover andere mensen. Anders zou zijn geloofwaaardigheid helemaal op het spel zijn komen te staan. Tenminste bij de mensen die zichzelf door hun leefomstandigheden (deels vaak ook nog onterecht) tot the underclass of the society rekenen. Grote massa's mensen uit die bevolkingsgroepen steunen Donald Trump al bij voorbaat, door die voor hen zo platvloerse uitspraken. En zijn vreemde optredens zijn voor hen dermate gewoon en herkenbaar, dat zij zich daar niet in het minst aan storen. Maar in grote tegenstelling daartoe wordt Donald Trump in kringen van intellectuelen in het geheel niet au sérieux genomen. De instellingen voor secret services in Amerika komen tegenwoordig handen tekort om alle malle fratsen van de president in goede banen te leiden. En de financiële consequenties van de keuze van het Amerikaanse volk voor juist a big spender als deze man, zijn van onvoorstelbare omvang. Met name over dát feit zullen vele arme Amerikanen zich nog weleens achter de oren krabben bij de volgende presidentsverkiezingen in Amerika.

De merkwaardige gewoonte van sommige mensen om bijnamen aan andere mensen te geven, is zo apart dat dit gegeven zich goed leent voor een antropologisch onderzoek. Er zijn overigens meerdere redenen om iemand van een bijnaam te voorzien. Het kan bijvoorbeeld ook gewoon gaan om een uiting van intimiteit of om een uiting van vriendschap. Of heel gewoon om mensen met gelijke namen uit elkaar te houden. Maar vaak is de echte reden van negatieve aard. Namelijk om iemand uit te dagen, of te pesten. Er zijn mensen die dit uit een soort van misplaatste humor bij iedereen doen. In dat geval is het er bijgeval een uiting van dat men psychisch niet goed in evenwicht is. Het is dan mogelijkerwijs een verkapte schreeuw om hulp. Ten koste van andere mensen trachten zij dan blijkbaar hun eigen gevoelens van tekortschieten te overbluffen. Dit soort mensen is blijkbaar niet tevreden over hun eigen prestaties en hun cognitieve vermogen. Onder andere door het geven van bijnamen, of door het verkondigen van regelrechte beledigingen, proberen zij zelf in beter aanzien te komen. Maar het gros van de mensen prikt daar binnen de kortste keren doorheen.

Kortom: van mensen die de vervelende gewoonte hebben om veelvuldig bijnamen aan andere mensen te geven, zou men zich beter maar zoveel mogelijk afzijdig kunnen houden. Het feit dat zij dat doen, wijst in ieder geval niet op grote kunde, noch op grote wijsheid. En dat gegeven gaat bij die mensen ook nogal eens gepaard met een flink aantal andere vervelende karaktereigenschappen. Karaktereigenschappen waarmee men als egghead vaak liever niet geconfronteerd wil worden.